Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fici N C

  • 1 ficus

    fīcus, i and ūs ( dat. sing., gen., dat., and abl. plur., always of second decl.; in other cases of second or fourth; v. Neue, Formenl. 1, 532 sq.— Masc., Mart. 1, 65, 4; 7, 71, 6; Macr. S. 2, 16. The declension and gender were disputed even among the ancients; cf. Varr. L. L. 9, § 80 Müll.; Charis. p. 103 P.; Prisc. p. 713 ib.), f. [etym. dub.; cf. sukon, sWukon], a fig-tree.
    I.
    Lit.:

    cortex levis fico,

    Plin. 16, 31, 55, § 126 sqq.:

    fici, quarum radices longissimae,

    id. 16, 31, 56, § 130:

    exceptā fico,

    id. 16, 26, 49, § 113:

    ficos mariscas in loco cretoso serito,

    Cato, R. R. 8, 1, v. marisca:

    homini Phrygi, qui arborem fici numquam vidisset, fiscinam ficorum objecisti,

    Cic. Fl. 17, 41: Ruminalis and Rumina, v. 1. Rumina, II. A. and B.:

    quod diceret, uxorem suam suspendisse se de ficu,

    Cic. de Or. 2, 69, 278 (for which Quintilian, in making the same statement:

    quod uxor sua e fico se suspendisset,

    Quint. 6, 3, 88):

    sub una ficu,

    Plin. 7, 2, 2, § 21.— Poet.:

    pepedi diffissa nate ficus, i. e. ut ficus (cuius lignum magnopere fissile),

    Hor. S. 1, 8, 47.—
    II.
    Transf.
    A.
    The fruit of the fig-tree, a fig: fici dulciferae, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 ed. Vahl.):

    ficis victitamus aridis,

    Plaut. Rud. 3, 4, 59:

    Zacyntho ficos fieri non malas,

    id. Merc. 5, 2, 102:

    per ficos, quas edimus,

    Varr. R. R. 1, 41, 5:

    ex fici tantulo grano,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    suamque pulla ficus ornat arborem,

    Hor. Epod. 16, 46: dum ficus prima calorque, etc., the first ripe figs (denoting the beginning of autumn), id. Ep. 1, 7, 5:

    pinguibus ficis pastum jecur anseris,

    id. S. 2, 8, 88:

    nux ornabat mensas cum duplice ficu,

    a split fig, id. ib. 2, 2, 122, v. also in the foll.—Ante- and post-class. in masc.: sicuti cum primos ficus propola recentes Protulit, Lucil. ap. Non. 154, 27:

    grossi,

    Macr. S. 2, 16.—
    B.
    The piles (from their shape):

    cum dixi ficus, rides quasi barbara verba, Et dici ficos, Caeciliane, jubes. Dicemus ficus, quas scimus in arbore nasci: Dicemus ficos, Caeciliane, tuas (al. tuos, v. the commentators, ad loc.),

    Mart. 1, 65, 4 (cf. the same sort of pun in another place, Mart. 7, 71).—Hence poet. transf., of one who has the piles, Mart. 4, 52, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > ficus

  • 2 fīcus

        fīcus ī (ūs, Iu.; abl. ficū, C., H.), f     a fig-tree: suspendisse se de ficu.—A fig: fiscina ficorum: ex fici grano: prima, the first ripe figs, H.: duplex, split, H.
    * * *
    I
    fig; fig tree; haemorrhoids/piles (sg./pl.)
    II
    fig; fig tree; haemorrhoids/piles (sg./pl.)

    Latin-English dictionary > fīcus

  • 3 grānum

        grānum ī, n    [3 GAR-], a grain, seed, small kernel: frumenti: fici: uvae, O.: turea, O.— Corn, grain: ex provinciā nullum habere.
    * * *
    grain; seed

    Latin-English dictionary > grānum

  • 4 tantulus

        tantulus adj. dim.    [tantus], so little, so small: fici granum: tantularum rerum occupationes, Cs.: causa.—As subst n., so little, such a trifle: deinde, cur tantulo venierint, for such a trifle: qui tantuli eget, quantost opus, H.: tantulum morae.
    * * *
    tantula, tantulum ADJ
    so very small, so trifling

    Latin-English dictionary > tantulus

  • 5 anus

    1.
    ānus, i, m. [for as-nus; cf. Sanscr. ās, = to sit, seat one's self; hêmai (Dor. hêsmai) kath-êmai, Varr.; others refer it to 2. anus, from its form], the posteriors, fundament.
    I.
    Lit., * Cic. Fam. 9, 22; Cels. 7, 30; Scrib. Comp. 227.—
    II.
    Meton., disease of the anus, piles, hemorrhoids (eccl. Lat.):

    quinque anos aureos facietis, i. e. representations of,

    Vulg. 1 Reg. 6, 5 bis; 6, 11; 6, 17.
    2.
    ānus, i, m. [related to 2. an- = amphi; prim. signif. a rounding, a circular form; hence also 1. anulus; cf. Varr. L. L. 6, 8, p. 76 Müll.], an iron ring for the feet, Plaut. Men. 1, 1, 9.
    3.
    ănus, ūs (also uis, Enn. ap. Non. p. 474, 30, or Trag. v. 232 Vahl.; Ter. Heaut. 2, 3, 46; Varr. ap. Non. p. 494, 24; cf. Gell. 4, 16; Prisc. p. 718 P.; v. domus, fructus, victus), f. [cf. old Germ. Ano, Ana, = great-grandfather, great-grandmother; Germ. Ahn, ancestor], an old woman ( married or unmarried), a matron, old wife, old maid (sometimes in an honorable sense, but com. as a term of contempt).
    I.
    Lit.: tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); Plaut. Rud. 2, 3, 75:

    quid nuntias super anu?

    id. Cist. 4, 1, 8:

    ejus anuis causā,

    Ter. Heaut. 2, 3, 46:

    prudens,

    Hor. Epod. 17, 47:

    pia,

    Ov. M. 8, 631:

    huic anui non satis,

    Plaut. Curc. 1, 2, 16; Vulg. Gen. 18, 13; ib. 1 Tim. 5, 2:

    quae est anus tam delira, quae ista timeat?

    Cic. Tusc. 1, 21, 48 et saep.—Sometimes for a female soothsayer, sibyl, Hor. S. 1, 9, 30; Ov. F. 4, 158.—
    II.
    Transf. as adj., old, aged (cf. senex, old; old man, sometimes old woman):

    anus matronae,

    Suet. Ner. 11:

    libertinam quamvis anum,

    id. Oth. 2.—Also of animals, or inanimate things of the feminine gender:

    cerva anus,

    Ov. A. A. 1, 766:

    charta,

    Cat. 68, 46:

    testa,

    Mart. 1, 106:

    terra,

    Plin. 17, 3, 5, § 35:

    fici,

    id. 15, 19, 21, § 82 al.

    Lewis & Short latin dictionary > anus

  • 6 Arbor

    1.
    arbor ( arbŏs, Lucr. 1, 774; 6, 786 Lachm.; Ov. M. 2, 212; id. F. 1, 153 (but Merk. arbor, in both places); Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 57; 2, 81; id. A. 3, 27; 6, 206 Rib. al.: acc. arbosem, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), ŏris, f. (m., INTER DVOS ARBORES, Inscr. Lyon, I. 27) [v. arduus].
    I.
    A tree.
    A.
    In gen.: arbores serere, to plant, Caecil. Stat. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 17, 59:

    poni,

    Verg. G. 2, 278:

    arbos se sustulit,

    id. ib. 2, 57:

    arbores putare,

    Cato, R. R. 32, 1: arbores frondescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    arboribus frondes redeunt,

    Ov. F. 3, 237:

    arbos silvestris,

    Verg. E. 3, 70:

    ramosa,

    Lucr. 5 [1096]:

    umbrosa,

    Verg. G. 2, 66; so Ov. P. 4, 5, 41:

    ingens,

    Verg. G. 2, 81:

    alta,

    Ov. M. 15, 404:

    summa,

    Verg. G. 4, 557; so Ov. M. 12, 15:

    patula,

    id. ib. 1, 106:

    fertilis,

    Verg. G. 4, 142:

    in quibus (arboribus) non truncus, non rami, non folia sunt,

    Cic. de Or. 3, 46, 178:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30, and Verg. A. 7, 108:

    arborum rami,

    Vulg. Sap. 17, 17:

    arbor nuda sine frondibus,

    Ov. M. 13, 690; Vulg. Marc. 11, 8:

    arborum cortices,

    Vulg. Job, 30, 4:

    arbores ab radicibus subruere,

    Caes. B. G. 6, 27; Plin. 16, 31, 56, § 130; Vulg. Matt. 3, 10:

    quarum (arborum) baca,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    jacent sua quāque sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54; Vulg. Lev. 26, 20:

    fructus arborum,

    Quint. 8, 5, 26; Vulg. Sap. 10, 7.—
    B.
    Spec. with gen. of species: alni, the alder-tree, Varr. R. R. 1, 7, 7:

    fici,

    the fig-tree, Cic. Fl. 17, 41; Vulg. Matt. 21, 19:

    arbores ficorum,

    Col. 11, 2, 59: arbor ficus (nom.), Vulg. Jud. 9, 10:

    abietis arbores,

    fir trees, Liv. 24, 3:

    arbor palmae,

    the palm-tree, Suet. Aug. 94:

    cupressūs,

    the cypress, id. Vesp. 5:

    arbor sycomorus,

    a sycamore, Vulg. Luc. 19, 4; so,

    arbor morus,

    ib. ib. 17, 6:

    arbores olivarum,

    olive trees, ib. Exod. 27, 20.— Poet.:

    Jovis,

    the oak-tree, Ov. M. 1, 106:

    Phoebi,

    the laurel-tree, id. F. 3, 139 (cf. id. ib. 6, 91:

    Apollinea laurus): Palladis,

    the olive-tree, id. A. A. 2, 518:

    arbor Herculea,

    the poplar, Verg. G. 2, 66 (cf.:

    Arborum genera numinibus suis dicata perpetuo servantur, ut Jovi aesculus, Apollini laurus, Minervae olea, Veneri myrtus, Herculi populus,

    Plin. 12, 1, 2, § 3; Phaedr. 3, 17) al.—
    II.
    Meton.
    A.
    Things made of wood (cf.: Mille sunt usus earum (arborum), sine quīs vita degi non possit. Arbore sulcamus, maria terrasque admovemus; arbore exaedificamus tecta;

    arborea et simulacra numinum fuere etc.,

    Plin. 12, 1, 2, § 5).
    1.
    A mast.
    (α).
    With mali:

    adversique infigitur arbore mali,

    Verg. A. 5, 504.—
    (β).
    Without mali, Luc. 9, 332; Sil. 3, 129; Paul. Sent. 1. 2, t. 3.—
    2.
    The lever or bar of a press, press-beam, Cato, R. R. 18, 4; 18, 12; Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    3.
    An oar:

    centenāque arbore fluctum Verberat adsurgens,

    Verg. A. 10, 207.—
    4.
    A ship:

    Phrixeam petiit Pelias arbor ovem,

    the ship Argo, Ov. H. 12, 8.—
    5.
    The shaft of a javelin, a javelin, Stat. Th. 12, 769.—
    6.
    Euphemist.: arbor infelix, a gallows, gibbet:

    caput obnubito, arbori infelici suspendito,

    Cic. Rab. 4 fin.; Liv. 1, 26, 7; cf. Plin. 16, 26, 45, § 108 (Niebuhr, Röm. Gesch. I. § 365, compares the words of the Fries. law: am argen vordern Baum henken; cf. in Engl. to hang on the accursed tree).—
    B.
    The fabulous polypus, which was fancied to have arms like the branches of a tree:

    In Gaditano Oceano arbor in tantum vastis dispansa armis, ut fretum numquam intrāsse credatur,

    Plin. 9, 4, 3, § 8.
    2.
    Arbor infelix, a town and castle in Rhœtia, now Arbon, Tab. Peut.

    Lewis & Short latin dictionary > Arbor

  • 7 arbor

    1.
    arbor ( arbŏs, Lucr. 1, 774; 6, 786 Lachm.; Ov. M. 2, 212; id. F. 1, 153 (but Merk. arbor, in both places); Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 57; 2, 81; id. A. 3, 27; 6, 206 Rib. al.: acc. arbosem, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), ŏris, f. (m., INTER DVOS ARBORES, Inscr. Lyon, I. 27) [v. arduus].
    I.
    A tree.
    A.
    In gen.: arbores serere, to plant, Caecil. Stat. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 17, 59:

    poni,

    Verg. G. 2, 278:

    arbos se sustulit,

    id. ib. 2, 57:

    arbores putare,

    Cato, R. R. 32, 1: arbores frondescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    arboribus frondes redeunt,

    Ov. F. 3, 237:

    arbos silvestris,

    Verg. E. 3, 70:

    ramosa,

    Lucr. 5 [1096]:

    umbrosa,

    Verg. G. 2, 66; so Ov. P. 4, 5, 41:

    ingens,

    Verg. G. 2, 81:

    alta,

    Ov. M. 15, 404:

    summa,

    Verg. G. 4, 557; so Ov. M. 12, 15:

    patula,

    id. ib. 1, 106:

    fertilis,

    Verg. G. 4, 142:

    in quibus (arboribus) non truncus, non rami, non folia sunt,

    Cic. de Or. 3, 46, 178:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30, and Verg. A. 7, 108:

    arborum rami,

    Vulg. Sap. 17, 17:

    arbor nuda sine frondibus,

    Ov. M. 13, 690; Vulg. Marc. 11, 8:

    arborum cortices,

    Vulg. Job, 30, 4:

    arbores ab radicibus subruere,

    Caes. B. G. 6, 27; Plin. 16, 31, 56, § 130; Vulg. Matt. 3, 10:

    quarum (arborum) baca,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    jacent sua quāque sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54; Vulg. Lev. 26, 20:

    fructus arborum,

    Quint. 8, 5, 26; Vulg. Sap. 10, 7.—
    B.
    Spec. with gen. of species: alni, the alder-tree, Varr. R. R. 1, 7, 7:

    fici,

    the fig-tree, Cic. Fl. 17, 41; Vulg. Matt. 21, 19:

    arbores ficorum,

    Col. 11, 2, 59: arbor ficus (nom.), Vulg. Jud. 9, 10:

    abietis arbores,

    fir trees, Liv. 24, 3:

    arbor palmae,

    the palm-tree, Suet. Aug. 94:

    cupressūs,

    the cypress, id. Vesp. 5:

    arbor sycomorus,

    a sycamore, Vulg. Luc. 19, 4; so,

    arbor morus,

    ib. ib. 17, 6:

    arbores olivarum,

    olive trees, ib. Exod. 27, 20.— Poet.:

    Jovis,

    the oak-tree, Ov. M. 1, 106:

    Phoebi,

    the laurel-tree, id. F. 3, 139 (cf. id. ib. 6, 91:

    Apollinea laurus): Palladis,

    the olive-tree, id. A. A. 2, 518:

    arbor Herculea,

    the poplar, Verg. G. 2, 66 (cf.:

    Arborum genera numinibus suis dicata perpetuo servantur, ut Jovi aesculus, Apollini laurus, Minervae olea, Veneri myrtus, Herculi populus,

    Plin. 12, 1, 2, § 3; Phaedr. 3, 17) al.—
    II.
    Meton.
    A.
    Things made of wood (cf.: Mille sunt usus earum (arborum), sine quīs vita degi non possit. Arbore sulcamus, maria terrasque admovemus; arbore exaedificamus tecta;

    arborea et simulacra numinum fuere etc.,

    Plin. 12, 1, 2, § 5).
    1.
    A mast.
    (α).
    With mali:

    adversique infigitur arbore mali,

    Verg. A. 5, 504.—
    (β).
    Without mali, Luc. 9, 332; Sil. 3, 129; Paul. Sent. 1. 2, t. 3.—
    2.
    The lever or bar of a press, press-beam, Cato, R. R. 18, 4; 18, 12; Plin. 18, 31, 74, § 317.—
    3.
    An oar:

    centenāque arbore fluctum Verberat adsurgens,

    Verg. A. 10, 207.—
    4.
    A ship:

    Phrixeam petiit Pelias arbor ovem,

    the ship Argo, Ov. H. 12, 8.—
    5.
    The shaft of a javelin, a javelin, Stat. Th. 12, 769.—
    6.
    Euphemist.: arbor infelix, a gallows, gibbet:

    caput obnubito, arbori infelici suspendito,

    Cic. Rab. 4 fin.; Liv. 1, 26, 7; cf. Plin. 16, 26, 45, § 108 (Niebuhr, Röm. Gesch. I. § 365, compares the words of the Fries. law: am argen vordern Baum henken; cf. in Engl. to hang on the accursed tree).—
    B.
    The fabulous polypus, which was fancied to have arms like the branches of a tree:

    In Gaditano Oceano arbor in tantum vastis dispansa armis, ut fretum numquam intrāsse credatur,

    Plin. 9, 4, 3, § 8.
    2.
    Arbor infelix, a town and castle in Rhœtia, now Arbon, Tab. Peut.

    Lewis & Short latin dictionary > arbor

  • 8 coarguo

    cŏ-argŭo, ŭi, 3, v. a., orig., to assail a person or thing in different directions (cf. arguo init.); hence, jurid. t. t.
    I.
    Aliquem, to overwhelm with reasoning, refute, silence, expose; convict of guilt or crime, prove guilty (class., most freq. in Cic.;

    syn. convinco): Graecus testis... vinci, refelli, coargui putat esse turpissimum,

    Cic. Fl. 5, 11:

    criminibus coarguitur,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 104:

    ut illum natura ipsius consuetudoque defendat, hunc autem haec cadem coarguant,

    id. Mil. 14, 36:

    decreto,

    Liv. 39, 28, 11:

    Lentulum dissimulantem coarguunt praeter litteras sermonibus, etc.,

    Sall. C. 47, 2:

    Libonem in senatu,

    Suet. Tib. 25:

    in exprobrando et coarguendo acer (gestus),

    Quint. 11, 3, 92 al. —With gen. of the crime:

    aliquem avaritiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 59, § 153:

    commutati indicii,

    id. Sull. 15, 44:

    sceleris,

    Plin. 11, 37, 71, § 187: facinoris Tac. A. 13, 20.—
    II.
    Aliquid, to prove incontestably a crime, a wrong, a fallacy, etc., to demonstrate or show to be wrong, to refute (cf. arguo, II.):

    sin autem fuga laboris desidiam coarguit, nimirum, etc.,

    Cic. Mur. 4, 9:

    rem certioribus argumentis,

    Auct. Her. 2, 5:

    certum crimen multis suspitionibus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83:

    errorem,

    id. Ac. 1, 4, 13:

    perfidiam,

    id. Fam. 3, 8, 7:

    mendacium,

    id. Lig. 5, 16:

    Lacedaemoniorum tyrannidem,

    Nep. Epam. 6, 4:

    temeritatem artis,

    Suet. Dom. 15:

    vitia,

    Quint. 2, 6, 3:

    iniquitatem,

    Tac. A. 3, 12:

    quam (legem) usus coarguit,

    which experience has proved to be injudicious, Liv. 34, 6, 4; cf. id. 31, 25, 9:

    quod coarguunt fici,

    disprove, Plin. 16, 31, 56, § 130:

    domini coarguit aures,

    betrays, publishes, makes known, Ov. M. 11, 193 (cf. arguo, II. fin.).—With a clause as object:

    quod falsum esse pluribus coarguitur,

    Quint. 4, 2, 4; Auct. B. Alex. 68.

    Lewis & Short latin dictionary > coarguo

  • 9 dulcitas

    dulcĭtas, ātis, f. [dulcis], sweetness, pleasantness (ante- and post-classical).
    I.
    Lit.: fici, App. de Mundo, 74, 34.—
    II.
    Trop.: conspirantis animae, Att. ap. Non. 96, 27 (Trag. v. 640 Rib.): tanta, Caecil. ap. Non. ib. (Com. v. 218 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > dulcitas

  • 10 farcio

    farcĭo, farsi, fartum, sometimes farctum (post-class. form farsum, Petr. 69; Apic. 4, 2; 8, 8;

    and farcītum,

    Cassiod. Inst. Div. Litt. 22), 4, v. a. [Gr. phrak-, phrassô, to shut in; cf. Lat. frequens; Germ. Berg, Burg], to stuff, cram, fill full (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    pulvinus perlucidus Melitensi rosa fartus,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    medios parietes farcire fractis caementis,

    Plin. 36, 22, 51, § 172:

    intestinum,

    Apic. 2, 3:

    mustelae ventriculus coriandro fartus,

    Plin. 29, 4, 16, § 60: Jovis satelles jecore opimo farta et satiata, etc., Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24; cf.:

    edaces et se ultra quam capiunt farcientes,

    Sen. Ep. 108.—
    B.
    In partic., to fatten an animal, = saginare:

    gallinas et anseres sic farcito,

    Cato, R. R. 89; Varr. R. R. 3, 9 fin.; Col. 8, 7, 4.—
    II.
    Transf. (rare; not in Cic.).
    A.
    In gen., to fill, cram with any thing:

    fartum totum theatrum,

    filled, App. Flor. p. 353, 37:

    infinitis vectigalibus (rex) erat fartus,

    Vitr. 2, 8 med.; Cat. 28, 12.—
    B.
    To stuff or cram into:

    in os farciri pannos imperavit,

    Sen. Ira, 3, 19:

    totum lignum in gulam,

    id. Ep. 70 med.:

    ischaemon in nares,

    Plin. 25, 8, 45, § 83:

    hinc farta premitur angulo Ceres omni,

    i. e. copious, abundant, Mart. 3, 58, 6.—Hence, fartum ( farctum), i, n., stuffing, filling, inside:

    intestina et fartum eorum, cum id animal nullo cibo vivat, etc.,

    Plin. 28, 8, 29, § 117; Col. 5, 10, 11; id. Arb. 21, 2 (for which:

    pulpa fici,

    Pall. 4, 10):

    viaticum,

    a filling for the journey, Plaut. Trin. 5, 2, 45, acc. to Ritschl.—Comically:

    fartum vestis, i. q. corpus,

    Plaut. Most. 1, 3, 13 (but in Plaut. Mil. 1, 1, 8, read stragem, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > farcio

  • 11 farctum

    farcĭo, farsi, fartum, sometimes farctum (post-class. form farsum, Petr. 69; Apic. 4, 2; 8, 8;

    and farcītum,

    Cassiod. Inst. Div. Litt. 22), 4, v. a. [Gr. phrak-, phrassô, to shut in; cf. Lat. frequens; Germ. Berg, Burg], to stuff, cram, fill full (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    pulvinus perlucidus Melitensi rosa fartus,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    medios parietes farcire fractis caementis,

    Plin. 36, 22, 51, § 172:

    intestinum,

    Apic. 2, 3:

    mustelae ventriculus coriandro fartus,

    Plin. 29, 4, 16, § 60: Jovis satelles jecore opimo farta et satiata, etc., Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24; cf.:

    edaces et se ultra quam capiunt farcientes,

    Sen. Ep. 108.—
    B.
    In partic., to fatten an animal, = saginare:

    gallinas et anseres sic farcito,

    Cato, R. R. 89; Varr. R. R. 3, 9 fin.; Col. 8, 7, 4.—
    II.
    Transf. (rare; not in Cic.).
    A.
    In gen., to fill, cram with any thing:

    fartum totum theatrum,

    filled, App. Flor. p. 353, 37:

    infinitis vectigalibus (rex) erat fartus,

    Vitr. 2, 8 med.; Cat. 28, 12.—
    B.
    To stuff or cram into:

    in os farciri pannos imperavit,

    Sen. Ira, 3, 19:

    totum lignum in gulam,

    id. Ep. 70 med.:

    ischaemon in nares,

    Plin. 25, 8, 45, § 83:

    hinc farta premitur angulo Ceres omni,

    i. e. copious, abundant, Mart. 3, 58, 6.—Hence, fartum ( farctum), i, n., stuffing, filling, inside:

    intestina et fartum eorum, cum id animal nullo cibo vivat, etc.,

    Plin. 28, 8, 29, § 117; Col. 5, 10, 11; id. Arb. 21, 2 (for which:

    pulpa fici,

    Pall. 4, 10):

    viaticum,

    a filling for the journey, Plaut. Trin. 5, 2, 45, acc. to Ritschl.—Comically:

    fartum vestis, i. q. corpus,

    Plaut. Most. 1, 3, 13 (but in Plaut. Mil. 1, 1, 8, read stragem, v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > farctum

  • 12 glacio

    glăcĭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [glacies] (not ante-Aug.).
    I.
    Act., to make or turn into ice; in pass., to freeze, congeal.
    A.
    Lit.: positas ut glaciet nives Puro numine Juppiter, Hor. C. 3, 10, 7:

    humor glaciatur arescitve in gemmas,

    Plin. 8, 38, 57, § 137; cf. id. 2, 39, 39, § 105:

    ruptis vasis (vini) stetere glaciatae moles,

    id. 14, 21, 27, § 132; 24, 13, 72, § 116.—
    2.
    Transf., to render hard or solid:

    nec dubium quin fici ramulis glaciatus caseus jucundissime sapiat,

    Col. 7, 8, 2.—
    B.
    Trop.:

    stupet anxius alto Corda metu glaciante pater,

    Stat. Th. 10, 622.—
    II.
    Neutr., to become hard, to harden:

    (unguentum) fit hieme, quoniam aestate non glaciat, nisi acceptā cerā,

    Plin. 29, 3, 13, § 56.

    Lewis & Short latin dictionary > glacio

  • 13 granum

    grānum, i, n. [root gar-; Sanscr. ǵaramí, wear away; whence Gr. gerôn, graus; cf. guris, fine flour], a grain, seed, small kernel:

    tritici,

    Plaut. Stich. 4, 1, 52; Cic. Div. 1, 36, 78; cf. Varr. R. R. 1, 48, 2; Col. 2, 9, 13:

    uvae,

    Ov. Tr. 4, 6, 10; Val. Max. 9, 12, 8 ext.:

    turis,

    Plaut. Poen. 2, 3; cf.

    turea,

    Ov. F. 4, 410:

    fici,

    Cic. de Sen. 15, 52; Plin. 24, 5, 10, § 16:

    piperis,

    a pepper-corn, id. 12, 7, 15, § 30; 23, 8, 78, § 150:

    papaveris,

    Ov. Tr. 5, 2, 24 et saep.:

    salis,

    Plin. 23, 8, 77, § 149:

    cerae mili magnitudine,

    id. 22, 24, 55, § 116: marmoreum, marble granules, pounded marble, Pall. 1, 15; Vitr. 7, 3 med.

    Lewis & Short latin dictionary > granum

  • 14 licium

    līcium, ĭi, n., the thrum or leash, the ends of a web to which those of the new piece are fastened.
    I.
    Lit.:

    licia telae Addere,

    i. e. to weave, Verg. G. 1, 285:

    adnectit licia telis,

    Tib. 1, 6, 79:

    plurimis liciis texere, quae polymita appellant, Alexandria instituit,

    Plin. 8, 48, 74, § 196.—
    II.
    Transf.
    A.
    A thread of the web:

    per licia texta querelas Edidit et tacitis mandavit crimina telis,

    Aus. Ep. 23, 14.—
    B.
    A thread of any thing woven:

    licia dependent longas velantia sepes,

    Ov. F. 3, 267:

    cinerem fici cum aluta inligatum licio e collo suspendere,

    Plin. 23, 7, 63, § 125.—Often used in charms and spells:

    tum cantata ligat cum fusco licia rhombo,

    Ov. F. 2, 575:

    terna tibi haec primum triplici diversa colore Licia circumdo,

    Verg. E. 8, 73; Plin. 28, 4, 12, § 48.—As an ornament for the head, worn by women: licia crinibus addunt, Prud. ap. Symm. 2, 1104.—
    C.
    A small girdle or belt around the abdomen; so in the law phrase: per lancem et licium furta concipere, i. e. to search in a house for stolen property; this was done per licium, with which the person making the search was covered, and per lancem, which he held before his face, in order not to be recognized by the women. This lanx was perforated. He was clothed [p. 1064] with a licium instead of his usual garments, that he might not be suspected of having brought in his clothes that which he might find and recognize as stolen property, Gell. 11, 18, 9; 16, 10; v. lanx.

    Lewis & Short latin dictionary > licium

  • 15 marisca

    I.
    Lit.:

    pingues mariscae,

    Col. 10, 415:

    fatua,

    Mart. 7, 25, 7;

    in apposition with ficus,

    Cato, R. R. 8 (also in Plin. 15, 18, 19, § 72); so, mariscae fici, Varr. ap. Non. 550, 31.—
    * II.
    Transf., the piles:

    tumidae mariscae,

    Juv. 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > marisca

  • 16 papaver

    păpāver, ĕris, n. (ante-class., m.) [etym. dub.; cf. root pa- of pasco, pepamai], the poppy.
    I.
    Lit.: papaver Gallicanus, Cato ap. Charis. p. 64 P.:

    sesamum papaveremque,

    Plaut. Poen. 1, 2, 113; v. infra, prov.; Varr. ap. Non. 220, 11:

    luteum,

    Cat. 19, 12:

    spargens soporiferum papaver,

    Verg. A. 4, 486; id. G. 4, 131:

    Lethaeo perfusa papavera somno,

    id. ib. 1, 78:

    Cereale,

    id. ib. 1, 212:

    nigrum,

    Plin. 26, 8, 40, § 67; 20, 18, 76, § 198. —In plur.:

    summa papaverum capita,

    the heads of the tallest poppies, Liv. 1, 54, 6;

    Petr. poët. 132, 11.—Prov.: confit cito, Quam si formicis tu obicias papaverem, of any thing that quickly disappears,

    Plaut. Trin. 2, 4, 8.—
    B.
    Transf., a kernel, seed:

    papaver fici,

    fig-seed, Tert. Praescr. 36.—
    II.
    Trop.:

    dicta quasi papavere et sesamo sparsa,

    Petr. 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > papaver

  • 17 praecinctorium

    praecinctōrĭum, ĭi, n. [id.], a girdle, apron (eccl. Lat.): fecerunt praecinctoria de foliis fici, Aug. Genes. cont. Manich. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > praecinctorium

  • 18 produco

    prō-dūco, xi, ctum, 3 (produxe, for produxisse, Ter Ad. 4, 2, 22), v. a., to lead or bring forth, to lead forward or out.
    I.
    Lit. (class.):

    fidicinam intus,

    Plaut. Ep. 3, 4, 40:

    aliquem foras ante aedes,

    id. Capt. 2, 2, 2:

    aliquem e latebris,

    Petr. 126:

    castris omnem exercitum,

    Plaut. Am. 1, 1, 62:

    copias pro castris,

    Caes. B. G. 1, 48.—Esp.
    a.
    To bring before the people, senate, or a court:

    aliquem in conspectum populi Romani,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122:

    quempiam in contionem,

    id. Pis. 6, 14: cum tribunis [p. 1456] plebis Curionem et Octavium consules produxisset, id. Brut. 60, 217; Liv. 27, 7, 4:

    harum rerum omnium auctores testesque,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    productus pro rostris,

    to give evidence, Suet. Jul. 20 fin.:

    producti in circo Flaminio in contionem,

    Cic. Sest. 14, 33:

    in judicium,

    to bring before a court, id. Verr. 2, 1, 43, § 113:

    aliquem in Sestium,

    id. Q. Fr. 2, 4, 1:

    aliquem ad necem,

    id. Verr. 2, 5, 60, § 157.—
    b.
    Of an actor, to represent, perform:

    nihil ab hoc (Roscio) pravum et perversum produci posse arbitrabantur,

    Cic. Rosc. Com. 10, 30. —
    c.
    To expose for sale:

    ancillam produxit, vendidit,

    Ter. Eun. 1, 2, 54:

    servos,

    id. Heaut. 1, 1, 92; Suet. Gram. 4.—
    d.
    To draw or place one thing before another ( poet.):

    producere malo aliquam moram,

    Ter. And. 3, 5, 9:

    scamnum lecto,

    Ov. A. A. 2, 211:

    nubila menti,

    Stat. S. 5, 3, 13.—
    e.
    To draw or stretch out, to lengthen out, extend ( poet. and post-Aug.):

    pelles dentibus,

    Mart. 9, 74, 1:

    ferrum incude,

    Juv. 15, 165:

    supercilium madidā fuligine tactum,

    id. 2, 94:

    lineas ex argento nigras,

    Plin. 33, 6, 31, § 98.—
    f.
    To conduct to a place:

    non tu eum rus hinc modo Produxe aiebas?

    Ter. Ad. 4, 2, 22.—
    g.
    To conduct to the grave, sc. a corpse or a funeral procession ( poet.):

    nec te, tua funera, mater Produxi,

    Verg. A. 9, 486:

    longum funus ad tumulos,

    Luc. 2, 298.—
    h.
    To lead or bring along, to bring away:

    qui et procurrentem retrahat, et cunctantem producat,

    to drag forward, Col. 6, 2, 9.—
    i.
    To bring to light, disclose, expose:

    occulta ad patres produxit crimina servus,

    Juv. 8, 266. —
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forth, bring into the world, to bear or beget:

    ego is sum qui te produxi pater,

    Plaut. Rud. 4, 4, 129:

    liberos,

    id. Capt. 3, 5, 105; Lucil. ap. Non. 373, 2:

    magnanimos nos natura produxit,

    Sen. Ep. 104, 23:

    quam te Thersitae similem producat Achilles,

    Juv. 8, 271.— Of other subjects, to produce, make (postAug.):

    cibis utendum est carnem producentibus,

    Cels. 8, 7, 7:

    cum folia producere incipiunt fici,

    Pall. 4, 10, 30.—
    2.
    = adduco in indicium, to bring forth to trial, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 32 (Zumpt); Quint. 11, 3, 174.—
    3.
    To make to grow, to advance, promote ( poet.): subolem. Hor. C. S. 17.—
    4.
    In pronunciation, to lengthen, prolong (class.):

    inclitus dicimus brevi primā litterā, insanus productā,

    Cic. Or. 48, 159:

    syllabam,

    Ov. P. 4, 12, 13; Quint. 1, 5, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring forward (to distinction), to raise, promote, advance (class.): producere aliquem ad aliquam dignitatem. Cic. Fin. 3, 16, 52:

    aliquem omni genere honoris,

    Liv. 40, 56:

    quem tu non pro illius dignitate produxeras,

    Cic. Dom. 9, 21:

    a quibus producti sunt, exsistunt eorum ipsorum tyranni,

    advanced to power, id. Rep. 1, 44, 68:

    beneficia, quae non producunt, nec honestiorem faciunt,

    Sen. Ben. 2, 9, 2.—
    B.
    To lead, induce one to do any thing:

    producti sumus, ut loqueremur,

    Auct. Her. 1, 3, 5:

    productus ad aliquid faciendum,

    Plin. 9, 35, 59, § 122.—
    C.
    To draw or drag out, to lengthen out, prolong, protract (class.):

    producere pauperi vitam ad miseriam,

    Plaut. Trin. 2, 2, 59:

    cenam,

    Hor. S. 1, 5, 70:

    convivium ad multam noctem vario sermone,

    Cic. Sen. 14, 46:

    sermonem in multam noctem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    sermonem longius,

    id. Brut. 71, 251:

    Varro.. vitam Naevii producit longius,

    i. e. represents him as having lived longer, id. ib. 15, 60:

    somnum ultra primam lucem,

    Suet. Aug. 78:

    rem in hiemem,

    Caes. B. G. 4, 30:

    animas,

    lives, Juv. 15, 94.—
    2.
    To put off, to amuse, delude one with fallacious promises:

    aliquem falsā spe producere,

    Ter. And. 4, 1, 25:

    aliquem conditionibus,

    Cic. Quint. 8, 30.—
    D.
    Of time, to pass, spend ( poet.):

    cyathos sorbillans diem,

    Ter. Ad. 4, 2, 52.—
    E.
    To bring up, educate:

    audientem dicto, mater, produxisti filiam,

    Plaut. As. 3, 1, 40:

    principes liberos,

    Tac. Or. 28:

    laevo monitu pueros avaros,

    Juv. 14, 228.—
    F.
    To make, devise, produce, bring into use:

    nova (vocabula) quae genitor produxerit usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 119.—
    G.
    To plant, cultivate:

    quicunque primum te produxit, arbor,

    Hor. C. 2, 13, 3.—Hence, prōductus, a, um, P. a., lengthened, long, prolonged, protracted, etc. (class.):

    productiore cornu sinistro,

    drawn out, extended, Tac. A. 13, 40 Halm:

    productissimum flagellum,

    Col. 3, 10: commoditates corporis tam productae temporibus, Cic. Fin. 4, 12, 29:

    dolores longinquitate producti,

    id. Tusc. 5, 40, 117:

    exitus (orationis),

    id. de Or. 2. 53, 213:

    productiora alia, et quasi immoderatius excurrentia,

    too long, id. Or. 53, 178; so,

    producta syllaba (opp. short),

    id. ib. 48, 159:

    nomen,

    formed by prolongation, id. N. D. 2, 26, 66:

    neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula,

    longer, Hor. A. P. 189.—
    B.
    Subst.: prōducta, ōrum, n., preferable things (a transl. of the Gr. tha proêgmena): in vitā non ea, quae primario loco sunt, sed ea, quae secundum locum obtinent, proêgmena, id est producta nominantur; quae vel ita appellemus (id erit verbum e verbo), vel promota, et remota, vel, ut dudum diximus, praeposita, vel praecipua;

    et illa rejecta,

    Cic. Fin. 3, 16, 52; cf. Sen. Ep. 74, 17.—Hence, adv.: prōductē, in a lengthened manner, long (class.):

    producte dicere litteram, opp. breviter,

    Cic. Or. 48, 159:

    producte dicere syllabam, opp. correpte,

    Gell. 2, 17, 5.— Comp.:

    syllaba productius pronunciata,

    Gell. 4, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > produco

  • 19 producta

    prō-dūco, xi, ctum, 3 (produxe, for produxisse, Ter Ad. 4, 2, 22), v. a., to lead or bring forth, to lead forward or out.
    I.
    Lit. (class.):

    fidicinam intus,

    Plaut. Ep. 3, 4, 40:

    aliquem foras ante aedes,

    id. Capt. 2, 2, 2:

    aliquem e latebris,

    Petr. 126:

    castris omnem exercitum,

    Plaut. Am. 1, 1, 62:

    copias pro castris,

    Caes. B. G. 1, 48.—Esp.
    a.
    To bring before the people, senate, or a court:

    aliquem in conspectum populi Romani,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122:

    quempiam in contionem,

    id. Pis. 6, 14: cum tribunis [p. 1456] plebis Curionem et Octavium consules produxisset, id. Brut. 60, 217; Liv. 27, 7, 4:

    harum rerum omnium auctores testesque,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    productus pro rostris,

    to give evidence, Suet. Jul. 20 fin.:

    producti in circo Flaminio in contionem,

    Cic. Sest. 14, 33:

    in judicium,

    to bring before a court, id. Verr. 2, 1, 43, § 113:

    aliquem in Sestium,

    id. Q. Fr. 2, 4, 1:

    aliquem ad necem,

    id. Verr. 2, 5, 60, § 157.—
    b.
    Of an actor, to represent, perform:

    nihil ab hoc (Roscio) pravum et perversum produci posse arbitrabantur,

    Cic. Rosc. Com. 10, 30. —
    c.
    To expose for sale:

    ancillam produxit, vendidit,

    Ter. Eun. 1, 2, 54:

    servos,

    id. Heaut. 1, 1, 92; Suet. Gram. 4.—
    d.
    To draw or place one thing before another ( poet.):

    producere malo aliquam moram,

    Ter. And. 3, 5, 9:

    scamnum lecto,

    Ov. A. A. 2, 211:

    nubila menti,

    Stat. S. 5, 3, 13.—
    e.
    To draw or stretch out, to lengthen out, extend ( poet. and post-Aug.):

    pelles dentibus,

    Mart. 9, 74, 1:

    ferrum incude,

    Juv. 15, 165:

    supercilium madidā fuligine tactum,

    id. 2, 94:

    lineas ex argento nigras,

    Plin. 33, 6, 31, § 98.—
    f.
    To conduct to a place:

    non tu eum rus hinc modo Produxe aiebas?

    Ter. Ad. 4, 2, 22.—
    g.
    To conduct to the grave, sc. a corpse or a funeral procession ( poet.):

    nec te, tua funera, mater Produxi,

    Verg. A. 9, 486:

    longum funus ad tumulos,

    Luc. 2, 298.—
    h.
    To lead or bring along, to bring away:

    qui et procurrentem retrahat, et cunctantem producat,

    to drag forward, Col. 6, 2, 9.—
    i.
    To bring to light, disclose, expose:

    occulta ad patres produxit crimina servus,

    Juv. 8, 266. —
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forth, bring into the world, to bear or beget:

    ego is sum qui te produxi pater,

    Plaut. Rud. 4, 4, 129:

    liberos,

    id. Capt. 3, 5, 105; Lucil. ap. Non. 373, 2:

    magnanimos nos natura produxit,

    Sen. Ep. 104, 23:

    quam te Thersitae similem producat Achilles,

    Juv. 8, 271.— Of other subjects, to produce, make (postAug.):

    cibis utendum est carnem producentibus,

    Cels. 8, 7, 7:

    cum folia producere incipiunt fici,

    Pall. 4, 10, 30.—
    2.
    = adduco in indicium, to bring forth to trial, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 32 (Zumpt); Quint. 11, 3, 174.—
    3.
    To make to grow, to advance, promote ( poet.): subolem. Hor. C. S. 17.—
    4.
    In pronunciation, to lengthen, prolong (class.):

    inclitus dicimus brevi primā litterā, insanus productā,

    Cic. Or. 48, 159:

    syllabam,

    Ov. P. 4, 12, 13; Quint. 1, 5, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring forward (to distinction), to raise, promote, advance (class.): producere aliquem ad aliquam dignitatem. Cic. Fin. 3, 16, 52:

    aliquem omni genere honoris,

    Liv. 40, 56:

    quem tu non pro illius dignitate produxeras,

    Cic. Dom. 9, 21:

    a quibus producti sunt, exsistunt eorum ipsorum tyranni,

    advanced to power, id. Rep. 1, 44, 68:

    beneficia, quae non producunt, nec honestiorem faciunt,

    Sen. Ben. 2, 9, 2.—
    B.
    To lead, induce one to do any thing:

    producti sumus, ut loqueremur,

    Auct. Her. 1, 3, 5:

    productus ad aliquid faciendum,

    Plin. 9, 35, 59, § 122.—
    C.
    To draw or drag out, to lengthen out, prolong, protract (class.):

    producere pauperi vitam ad miseriam,

    Plaut. Trin. 2, 2, 59:

    cenam,

    Hor. S. 1, 5, 70:

    convivium ad multam noctem vario sermone,

    Cic. Sen. 14, 46:

    sermonem in multam noctem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    sermonem longius,

    id. Brut. 71, 251:

    Varro.. vitam Naevii producit longius,

    i. e. represents him as having lived longer, id. ib. 15, 60:

    somnum ultra primam lucem,

    Suet. Aug. 78:

    rem in hiemem,

    Caes. B. G. 4, 30:

    animas,

    lives, Juv. 15, 94.—
    2.
    To put off, to amuse, delude one with fallacious promises:

    aliquem falsā spe producere,

    Ter. And. 4, 1, 25:

    aliquem conditionibus,

    Cic. Quint. 8, 30.—
    D.
    Of time, to pass, spend ( poet.):

    cyathos sorbillans diem,

    Ter. Ad. 4, 2, 52.—
    E.
    To bring up, educate:

    audientem dicto, mater, produxisti filiam,

    Plaut. As. 3, 1, 40:

    principes liberos,

    Tac. Or. 28:

    laevo monitu pueros avaros,

    Juv. 14, 228.—
    F.
    To make, devise, produce, bring into use:

    nova (vocabula) quae genitor produxerit usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 119.—
    G.
    To plant, cultivate:

    quicunque primum te produxit, arbor,

    Hor. C. 2, 13, 3.—Hence, prōductus, a, um, P. a., lengthened, long, prolonged, protracted, etc. (class.):

    productiore cornu sinistro,

    drawn out, extended, Tac. A. 13, 40 Halm:

    productissimum flagellum,

    Col. 3, 10: commoditates corporis tam productae temporibus, Cic. Fin. 4, 12, 29:

    dolores longinquitate producti,

    id. Tusc. 5, 40, 117:

    exitus (orationis),

    id. de Or. 2. 53, 213:

    productiora alia, et quasi immoderatius excurrentia,

    too long, id. Or. 53, 178; so,

    producta syllaba (opp. short),

    id. ib. 48, 159:

    nomen,

    formed by prolongation, id. N. D. 2, 26, 66:

    neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula,

    longer, Hor. A. P. 189.—
    B.
    Subst.: prōducta, ōrum, n., preferable things (a transl. of the Gr. tha proêgmena): in vitā non ea, quae primario loco sunt, sed ea, quae secundum locum obtinent, proêgmena, id est producta nominantur; quae vel ita appellemus (id erit verbum e verbo), vel promota, et remota, vel, ut dudum diximus, praeposita, vel praecipua;

    et illa rejecta,

    Cic. Fin. 3, 16, 52; cf. Sen. Ep. 74, 17.—Hence, adv.: prōductē, in a lengthened manner, long (class.):

    producte dicere litteram, opp. breviter,

    Cic. Or. 48, 159:

    producte dicere syllabam, opp. correpte,

    Gell. 2, 17, 5.— Comp.:

    syllaba productius pronunciata,

    Gell. 4, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > producta

  • 20 producte

    prō-dūco, xi, ctum, 3 (produxe, for produxisse, Ter Ad. 4, 2, 22), v. a., to lead or bring forth, to lead forward or out.
    I.
    Lit. (class.):

    fidicinam intus,

    Plaut. Ep. 3, 4, 40:

    aliquem foras ante aedes,

    id. Capt. 2, 2, 2:

    aliquem e latebris,

    Petr. 126:

    castris omnem exercitum,

    Plaut. Am. 1, 1, 62:

    copias pro castris,

    Caes. B. G. 1, 48.—Esp.
    a.
    To bring before the people, senate, or a court:

    aliquem in conspectum populi Romani,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122:

    quempiam in contionem,

    id. Pis. 6, 14: cum tribunis [p. 1456] plebis Curionem et Octavium consules produxisset, id. Brut. 60, 217; Liv. 27, 7, 4:

    harum rerum omnium auctores testesque,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    productus pro rostris,

    to give evidence, Suet. Jul. 20 fin.:

    producti in circo Flaminio in contionem,

    Cic. Sest. 14, 33:

    in judicium,

    to bring before a court, id. Verr. 2, 1, 43, § 113:

    aliquem in Sestium,

    id. Q. Fr. 2, 4, 1:

    aliquem ad necem,

    id. Verr. 2, 5, 60, § 157.—
    b.
    Of an actor, to represent, perform:

    nihil ab hoc (Roscio) pravum et perversum produci posse arbitrabantur,

    Cic. Rosc. Com. 10, 30. —
    c.
    To expose for sale:

    ancillam produxit, vendidit,

    Ter. Eun. 1, 2, 54:

    servos,

    id. Heaut. 1, 1, 92; Suet. Gram. 4.—
    d.
    To draw or place one thing before another ( poet.):

    producere malo aliquam moram,

    Ter. And. 3, 5, 9:

    scamnum lecto,

    Ov. A. A. 2, 211:

    nubila menti,

    Stat. S. 5, 3, 13.—
    e.
    To draw or stretch out, to lengthen out, extend ( poet. and post-Aug.):

    pelles dentibus,

    Mart. 9, 74, 1:

    ferrum incude,

    Juv. 15, 165:

    supercilium madidā fuligine tactum,

    id. 2, 94:

    lineas ex argento nigras,

    Plin. 33, 6, 31, § 98.—
    f.
    To conduct to a place:

    non tu eum rus hinc modo Produxe aiebas?

    Ter. Ad. 4, 2, 22.—
    g.
    To conduct to the grave, sc. a corpse or a funeral procession ( poet.):

    nec te, tua funera, mater Produxi,

    Verg. A. 9, 486:

    longum funus ad tumulos,

    Luc. 2, 298.—
    h.
    To lead or bring along, to bring away:

    qui et procurrentem retrahat, et cunctantem producat,

    to drag forward, Col. 6, 2, 9.—
    i.
    To bring to light, disclose, expose:

    occulta ad patres produxit crimina servus,

    Juv. 8, 266. —
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forth, bring into the world, to bear or beget:

    ego is sum qui te produxi pater,

    Plaut. Rud. 4, 4, 129:

    liberos,

    id. Capt. 3, 5, 105; Lucil. ap. Non. 373, 2:

    magnanimos nos natura produxit,

    Sen. Ep. 104, 23:

    quam te Thersitae similem producat Achilles,

    Juv. 8, 271.— Of other subjects, to produce, make (postAug.):

    cibis utendum est carnem producentibus,

    Cels. 8, 7, 7:

    cum folia producere incipiunt fici,

    Pall. 4, 10, 30.—
    2.
    = adduco in indicium, to bring forth to trial, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 32 (Zumpt); Quint. 11, 3, 174.—
    3.
    To make to grow, to advance, promote ( poet.): subolem. Hor. C. S. 17.—
    4.
    In pronunciation, to lengthen, prolong (class.):

    inclitus dicimus brevi primā litterā, insanus productā,

    Cic. Or. 48, 159:

    syllabam,

    Ov. P. 4, 12, 13; Quint. 1, 5, 18.—
    II.
    Trop.
    A.
    To bring forward (to distinction), to raise, promote, advance (class.): producere aliquem ad aliquam dignitatem. Cic. Fin. 3, 16, 52:

    aliquem omni genere honoris,

    Liv. 40, 56:

    quem tu non pro illius dignitate produxeras,

    Cic. Dom. 9, 21:

    a quibus producti sunt, exsistunt eorum ipsorum tyranni,

    advanced to power, id. Rep. 1, 44, 68:

    beneficia, quae non producunt, nec honestiorem faciunt,

    Sen. Ben. 2, 9, 2.—
    B.
    To lead, induce one to do any thing:

    producti sumus, ut loqueremur,

    Auct. Her. 1, 3, 5:

    productus ad aliquid faciendum,

    Plin. 9, 35, 59, § 122.—
    C.
    To draw or drag out, to lengthen out, prolong, protract (class.):

    producere pauperi vitam ad miseriam,

    Plaut. Trin. 2, 2, 59:

    cenam,

    Hor. S. 1, 5, 70:

    convivium ad multam noctem vario sermone,

    Cic. Sen. 14, 46:

    sermonem in multam noctem,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    sermonem longius,

    id. Brut. 71, 251:

    Varro.. vitam Naevii producit longius,

    i. e. represents him as having lived longer, id. ib. 15, 60:

    somnum ultra primam lucem,

    Suet. Aug. 78:

    rem in hiemem,

    Caes. B. G. 4, 30:

    animas,

    lives, Juv. 15, 94.—
    2.
    To put off, to amuse, delude one with fallacious promises:

    aliquem falsā spe producere,

    Ter. And. 4, 1, 25:

    aliquem conditionibus,

    Cic. Quint. 8, 30.—
    D.
    Of time, to pass, spend ( poet.):

    cyathos sorbillans diem,

    Ter. Ad. 4, 2, 52.—
    E.
    To bring up, educate:

    audientem dicto, mater, produxisti filiam,

    Plaut. As. 3, 1, 40:

    principes liberos,

    Tac. Or. 28:

    laevo monitu pueros avaros,

    Juv. 14, 228.—
    F.
    To make, devise, produce, bring into use:

    nova (vocabula) quae genitor produxerit usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 119.—
    G.
    To plant, cultivate:

    quicunque primum te produxit, arbor,

    Hor. C. 2, 13, 3.—Hence, prōductus, a, um, P. a., lengthened, long, prolonged, protracted, etc. (class.):

    productiore cornu sinistro,

    drawn out, extended, Tac. A. 13, 40 Halm:

    productissimum flagellum,

    Col. 3, 10: commoditates corporis tam productae temporibus, Cic. Fin. 4, 12, 29:

    dolores longinquitate producti,

    id. Tusc. 5, 40, 117:

    exitus (orationis),

    id. de Or. 2. 53, 213:

    productiora alia, et quasi immoderatius excurrentia,

    too long, id. Or. 53, 178; so,

    producta syllaba (opp. short),

    id. ib. 48, 159:

    nomen,

    formed by prolongation, id. N. D. 2, 26, 66:

    neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula,

    longer, Hor. A. P. 189.—
    B.
    Subst.: prōducta, ōrum, n., preferable things (a transl. of the Gr. tha proêgmena): in vitā non ea, quae primario loco sunt, sed ea, quae secundum locum obtinent, proêgmena, id est producta nominantur; quae vel ita appellemus (id erit verbum e verbo), vel promota, et remota, vel, ut dudum diximus, praeposita, vel praecipua;

    et illa rejecta,

    Cic. Fin. 3, 16, 52; cf. Sen. Ep. 74, 17.—Hence, adv.: prōductē, in a lengthened manner, long (class.):

    producte dicere litteram, opp. breviter,

    Cic. Or. 48, 159:

    producte dicere syllabam, opp. correpte,

    Gell. 2, 17, 5.— Comp.:

    syllaba productius pronunciata,

    Gell. 4, 17, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > producte

См. также в других словарях:

  • fıçı — is., Rum. 1) Bir araya getirilerek çemberlerle tutturulmuş ensiz tahtalardan yapılan, yuvarlak, karnı şişkin ve altı üstü düz kap Su, kocaman fıçılara doldurulup arabalarla Beykoz a getirilir. S. Birsel 2) sf. Bu kabın alabileceği miktarda olan… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • fıçı balığı — is. Fıçıya istif edilmiş balık tuzlaması …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • fıçı gibi — kısa boylu ve çok şişman …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • iğneli fıçı — is. Çok sıkıntı ve üzüntü veren durum veya şey …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • İĞNELİ FIÇI — Mc: Eziyetli ve usandırıcı iş. İnsana eziyet veren ve rahatsız eden yer …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • List of whitefly species — Aleyrodidae is a large hemipteran family comprising the whiteflies. It contains the following species:[1] Contents 1 Aleyrodinae Westwood, 1840 2 Aleurodicinae Quaintance Baker, 1913 …   Wikipedia

  • РЖАВЧИНА ЛИСТОВАЯ ШЕЛКОВИЦЫ, ТУТОВОГО ДЕРЕВА — англ.leaf rust of mulberry нем.Blattrost, Maulbeerbaum франц.rouille des feuilles du mûrier возбудитель:Cerotelium fici (Cast.) Arth.; Kuehneola fici (Cast.) Butl.; Physopella fici (Cast.) Arth.; Uredo fici Cast. см …   Фитопатологический словарь-справочник

  • Geotrichum — taxobox regnum = Fungi subregnum = Dikarya phylum = Ascomycota subphylum = Ascomycotina ordo = Saccharomycetales familia = Endomycetaceae genus = Geotrichumspecies=See text.Geotrichum is a genus of fungi found worldwide in soil, water, air, and… …   Wikipedia

  • List of Mycosphaerella species — This is a list of fungi species belonging to the genus Mycosphaerella. The genus includes at least 10,000 species. Contents A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z …   Wikipedia

  • ECUARUNARI — (Kichwa: Ecuador Runakunapak Rikcharimuy, Bewegung der Indianer von Ecuador , wörtlich: Erwachen der Menschen von Ecuador ) ist ein Dachverband, der indigene Völker bzw. Organisationen mit Kichwa Hintergrund im Hochland Ecuadors vertritt.… …   Deutsch Wikipedia

  • Ecuarunari — (Kichwa: Ecuador Runakunapak Rikcharimuy, Bewegung der Indianer von Ecuador , wörtlich: Erwachen der Menschen von Ecuador ) ist ein Dachverband, der indigene Völker bzw. Organisationen mit Kichwa Hintergrund im Hochland Ecuadors vertritt.… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»